معماری

بنام خدایی که هنرمندی اش بارز است و دیده از درکش عاجزخدایی که زینت آدمی را علم قرار داد و اسباب رسیدنش را حلمخدایی که زمین و زمان از اوست وستایش خلقی بر درگه اوستخدایی که اندیشه مان وامدار از کرامتش باشد و قلم فرسایی مان از سر عنایتشپس:سزد که نامش،همواره متصل به زبان باشد و یادش همیشه به نهر دل روانو رواست: ترنم مدادم این زمزمه که،خدایا دلی ده حقیقت شناسزبانی سزاوار حمد و سپاسای عزیزان بدانید که بهترین کارها شناختن خدای تعالی است(جل جلاله)اول خدای را باید شناخت که اول هر چیزی است،اگر همه ندهند او ببخشاید و اگر چیزی بخشید هیچکس نتواند بستاند و چون او نبخشاید کسی نتواند دهد.او را نگهدار و عمر را در پرستش او خرج کن...عرض سلام و احترام خدمت همه شما گرامیاناینجانب احسان حسین پور حضورتان را در این وبلاگ ارج می نهم و با استعانت از خداوند منان امیدوارم که مطالب مندرج در پیش رو مفید و مثمر ثمر واقع گردد. با تشکر از همه شما گرامیان که با نظرات و انتقادات سازنده خویش ما را رهنمون می باشید.موفق باشید و رستگارمدیریت وبلاگ: احسان حسین پور معماری...

در سال ۱۹۳۳، معمار و طراح فنلاندی هوگو آلوار هنریک آلتو[۴]، به همراه همسر اولش آینو[۵]، آسایشگاه درمانی پائیمیو[۶]، مکانی بهداشتی برای درمان بیماری سل در جنوب غربی فنلاند، را تکمیل و اجرا کردند. این ساختمان طرحی کاملاً هندسی دارد. با دیوارهای کشیده و با پنجره‌‌‌های وسیع که به دورِ نمای ساختمان پیچ خورده‌‌‌اند، اتاق‌‌‌هایی با رنگ روشن، و یک تراس سقفی گسترده با نرده‌‌‌هایی مشابه آنچه که بر روی کشتی‌‌‌های کروز وجود دارد، تماماً نشانه‌ها و مشخصۀ آن چیزی که ما امروزه به عنوان معماری مدرنیستی می‌‌‌شناسیم که در دهۀ  بیست، از کارِ باهاوس[۷] در آلمان و لوکوربورزیه در فرانسه ظهور کرد.اما انتخاب مواد و طرح توسط آلتو صرفاً از نظر زیبایی‌شناسی مطابق مد روز نبود. آن‌‌‌طور که هوگو بعدها در این‌باره نوشت: «هدف اصلی ساختمان عملکرد آن به عنوان یک وسیله و ابزار پزشکی (یا درمانی) است». بیماری سل یکی از بیشترین نگرانی‌‌‌های سلامت در اوایل قرن بیستم بود. هر یک از المان‌‌‌ها و عناصر پائیمیو به گونه‌‌‌ای تصور و ایده‌‌‌پردازی شدند که بهبود بیماری را تسریع کنند. آلتو توضیح داده که «طرح اتاق به واسطۀ نیروی تحلیل رفتۀ بیمار، در‌‌‌حالی که در تختش دراز کشیده، تعیین شده است. رنگ سقف به منظور آرامش و سکون انتخاب شده است. منابع نوری خارج از میدان دید بیمار قرار دارند و گرمایش به سمت پاهای بیمار جهت‌‌‌دهی و هدایت شده است». چرا که ترکیب پاهای سرد و سَر تب‌‌‌دار به عنوان علائم و نشانه‌‌‌های بیماری دیده شده است. نور طبیعی گسترده از پنجره‌‌‌ها و همچنین تراس‌‌‌ها، جایی که بیماران می‌‌‌توانستند آنجا بخوابند، بخشی از فرآیند درمان بود. زیرا این مسئله ثابت شده که خورشید در از بین‌بردن باکتری‌‌‌های معماری...